14 Sept Sumo worstel tournooi

Wauw! Ik ga vandaag naar het sumo worstel tournooi hier in Tokyo!!!!
De wekker stond vanmorgen al om 5 uur. Ik had al via een collega gehoord dat je er echt vroeg moest zijn voor het bemachtigen van de laatste kaartjes. De digitale verkoop (een maand geleden) was al binnen 2 uur uitverkocht voor alle 15 toernooidagen. Hier had ik geen schijn van kans. Maar er was nog een kans voor mij, want elke dag worden nog 400 dagkaarten verkocht voor de plaatsen helemaal achterin. Klein voordeel van deze plaatsen is wel dat wij degenen met een stoel zijn! De meeste tickets zijn voor een plaats op een mat.
Om half 6 stapte ik in de trein en om 5.55u kwam ik aan bij het station bij het stadion Ryogoku Kokugikan. Er stond al een aardige rij maar - zo schatte ik in - dat waren geen 400 man dus er was zeker nog hoop. Zoals waar de Japanners bekend om zijn was het een hele nette rij aan de rand van het voetpad. De organisatie was er ook continue bij om ons van informatie te verstrekken - zelfs in het Engels!. Voor me zaten 2 Duitsers en daarvoor 2 Fransen. De organisatie kwam zelfs naar ons toe om steeds te vragen of we alle informatie goed hadden kunnen verstaan. Zo goed geregeld voor ons toeristen heb ik het hier nog niet eerder gezien. Rond 7 uur ging de organisatie nummers uitdelen zodat je wist of je er bij zat. Dit ook zodat echt iedereen die in de rij stond maar 1 ticket kon kopen (en dus niet vlak voor de kaartverkoop even de hele familie toevoegt aan de rij). Ik had nummer 201 dus uiteindelijk ruim binnen de 400 tickets. Maar ik zou inschatten dat ik toch niet meer dan 30 min later had moeten aankomen want dan had ik er vandaag niet bij gezeten. 

Rond 13u kwam ik aan bij het stadion. Op dat moment vonden er al wel wat wedstrijden plaats (preliminary bouts). Deze wedstrijden waren erg kort en weinig mooie gevechten. Vaak was een van de twee zoveel sterker dat een duw de ander al uit de ring had. Vanaf 14.20u kwam en de Juryo de ring in. Sumo omvat erg veel ceremonie en traditie vanuit de godsdienst Shrine. Niet alleen de kleding van zowel de worstelaars als de scheidsrechters en assistenten, maar ook het show element. Zo komen de worstelaars eerst met zijn allen in een voorstelronde. Hierbij hebben ze allemaal een kesho-mawashi - een soort schort - aan.
Bij de Juryo werden de gevechten al wat beter. Hier was het sport element duidelijk te zien en was het niet simpelweg degene met de meeste massa die altijd won.
Een uur later kwamen de echte mannen: Makuuchi (top division) genaamd. Hierbij was er nog meer ceremonie. Zoals je op de filmpjes al wel ziet is het ceremoniele stuk voorafgaand aan ieder gevecht vaak langer dan het gevecht zelf. Bij deze top division werd er nog een extra element toegevoegd: het zout strooien. Ieder pakt een hand vol zout in de hoek van de ring en strooit dit de ring in. Klaarblijkelijk om de ring te reinigen. Waar ik bij de andere sportwedstrijden die ik de afgelopen maanden hier heb gezien eigenlijk bijna totaal geen aanmoedigingen of emotie van het publiek zag, was dat hier wel het geval. Op sommige filmpjes kun je mijn buurman horen roepen. Hij had in de gevechten van de top division meerdere favorieten.

Ik heb echt genoten. De wedstrijden waren soms echt spannend. Ook werd de taktiek me steeds duideijker. En ook de regels. Ik had een radio gehuurd waardoor ik Engels commentaar kreeg van de tv uitzending. Dat hielp ook. Hierdoor kreeg ik wat achtergrond informatie over de worstelaars zoals bv aanwezige blessures die ze eerder dit toernooi hadden opgedaan. En ook wat de verschillende taktieken zouden zijn: kleine worstelaars hebben een laag zwaartepunt dus kunnen goed laag inzetten. Echter de zwaardere worstelaars kunnen relatief eenvoudig de ander de ring uit duwen. Ik vond het echt een leuke middag. Een hele bijzondere ervaring!

Hieronder nog wat leuke weetjes van het Sumo wat ik van internet heb geplukt:

* Er zijn twee manieren om een partij sumoworstelen te winnen:
- De tegenstander raakt binnen de cirkel de grond met een ander deel van zijn lichaam dan zijn voetzolen. Ook het haar geldt hierbij als lichaamsdeel.
- De tegenstander raakt de grond buiten de cirkel.
Het doel is dus om ervoor te zorgen dat de tegenstander zich niet binnen de cirkel op zijn voeten kan handhaven.

* De shinto-invloeden in het sumo zien we onder andere terug in het feit dat rituele zuiverheid benadrukt wordt. Het strooien van zout in de arena (ter purificatie), het afbakenen van de arena met ritueel strotouw en witte papiertjes en het feit dat alleen mannen deel mogen nemen aan de sport zijn allemaal terug te vinden in shinto. Shinto mag soms wel door jonge meisjes worden beoefend, maar aangezien bloed (met name menstruatiebloed) ritueel onrein is moeten de meisjes ermee stoppen als ze geslachtsrijp worden.

* Naast het professionele sumo is er binnen en buiten Japan het amateurcircuit. In tegenstelling tot het profcircuit zijn er bij de amateurs wel gewichtsklassen en worden ook dames toegelaten.

* Voor de aanvang van het gevecht zelf zien we verscheidene rituelen:
Steeds voor het gevecht wordt met zout gestrooid om het geheel te reinigen. Daarna zakt men met gespreide benen door de knieën, met de handen rustend op de knieën, om respect te tonen aan diens superieuren (sonkyo) en vervolgens tilt men het rechterbeen hoog zijwaarts en zet het stampend weer neer met aansluitend ditzelfde met het linkerbeen (shiko). Met deze stampende bewegingen worden symbolisch duivelse geesten vermorzeld die zich hier nog zouden ophouden. Het gevecht begint als de beide worstelaars zich tegenover elkaar hebben opgesteld in het midden van de ring, steunend op hun vuisten, elkaar psychologiserend aankijkend om het juiste aanvalsmoment af te wachten. Het kan gebeuren dat geen van beide worstelaars tot een aanval komt en dan begint het gevecht weer opnieuw met het zout-strooi-ritueel. Per dag wordt wel ongeveer 30 kg zout gebruikt.

* Men kent 6 klassen:
Yokozuna, Ozeki, Sekiwake, Komusubi, Maegashira en Juryo.
Hiervan is de eerste de hoogste klasse. Men promoveert indien met 8 of meer gevechten heeft gewonnen van een toernooi van 15 gevechten (kachikoshi) en men degradeert als men 8 of meer gevechten heeft verloren in een toernooi van 15 gevechten (makekoshi). Zit men eenmaal in de hoogste klasse (Yokozuna) dan kan men niet meer degraderen, al verliest men alles. Deze worstelaars trekken zich echter terug als zij de hoogste klasse niet meer waardig zijn. In de Ozeki klasse degradeert men als men twee achtereenvolgende toernooien met een makekoshi besluit.

*Per jaar worden in Japan zes grote sumotoernooien gehouden, de basho's. Zo'n toernooi duurt 15 dagen en begint op de tweede zondag van iedere oneven maand. De basho's worden rechtstreeks op de Japanse televisie uitgezonden en trekken zeer veel kijkers. Tussen de basho's door zijn er ook regelmatig demonstratietoernooien.

Alleen de resultaten van de basho's bepalen voor iedere rikishi of hij voor het volgende toernooi een hogere of een lagere rang krijgt, of gelijk blijft in rang. Uitzonderingen op deze regel zijn de yokozuna en de Ozeki. Om te promoveren naar ozeki wordt een constante prestatie verwacht, iets als 32 winstpartijen over de laatste drie basho's, uiteraard zonder negatief resultaat. Een toernooizege en overwinningen op yokozuna's helpen zeker mee in de beoordeling. Voor promotie tot yokozuna wordt twee opvolgende toernooizeges verwacht of "gelijkwaardige prestatie".

De rang van de yokozuna kan niet worden afgenomen, maar bij aanhoudend slechte resultaten zal de yokozuna worden gevraagd zijn loopbaan te beëindigen. Degradatie van de ozeki gebeurt in twee stappen, bij een slecht resultaat behoudt hij zijn rang maar bij het volgende toernooi heet hij dan kadoban, bij een goed resultaat op dit toernooi volgt onmiddellijk herstel tot de volle ozeki-rang, bij een slecht resultaat volgt degradatie tot de sekiwake-rang. Maar zelfs dan is de degradant nog niet verloren; als hij als sekiwake bij de eerstvolgende basho ten minste tien partijen wint, krijgt hij zijn ozeki-rang weer terug; zo niet, dan is hij zijn rang definitief kwijt.

De rikishi moeten trachten aan elke basho deel te nemen. Bij gedwongen afwezigheid door ziekte of een blessure krijgen ze een reglementaire uitslag van 15 verloren partijen achter hun naam en dan daalt hun rang sterk.

* Na afloop van een match wordt de winnaar geacht op geen enkele manier triomfantelijke gevoelens te tonen. Hij beantwoordt het best aan de sumotraditie als aan zijn gezicht niet eens te zien is dat hij zojuist een partij geworsteld heeft. Dit geldt in het bijzonder voor de yokozuna en de andere hogere rangen. De worstelaar neemt met een ritueel gebaar de eer als winnaar in ontvangst, en verlaat dan waardig de ring. De verliezer heeft de ring al eerder verlaten, na een korte hoofdbuiging.