Verschillen tussen Japanners en Nederlanders

2 november 2019 - Tokyo, Japan

Het bezoek van mijn moeder hier aan Japan herinnerde me er aan hoeveel verschillen tussen Japanners en Nederlanders er zijn. Met veel van deze verschillen was ik zelf inmiddels al aardig bekend geraakt waardoor ik ze niet eens meer zag. Zo loop ik hier standaard aan de linkerkant van het voetpad en buig ik licht als ik iemand wil bedanken. Maar misschien is het ook wel leuk om de verschillen eens op te sommen.

  • In een restaurant.
    Japanners zijn geduldige mensen. Als het restaurant vol is, schrijft men de naam en het aantal personen op een wachtlijst en gaat men geduldig voor de ingang op een rij stoelen zitten. Op dat moment kun je je keuze vast voorbereiden omdat een groot deel van de restaurants de gerechten van de menukaart in het plastic heeft uitgestald in de vitrine. Vanuit de wachtrij wordt men enkele (tientallen) minuten later naar een tafel in het restaurant gewezen. Daar krijgt men vaak een opvouwbare tas op pootjes waarin men de handtas kan plaatsen zodat deze niet op de grond hoeft te staan. Daarna brengt de gastvrouw direct vochtige doekjes om de handen te wassen en een glaasje water. Zodra alle bestelde gerechten zijn geserveerd komt de rekening op de hoek van de tafel te liggen. Altijd wel netjes afgedekt zodat het de maaltijd niet verstoord. Indien je nog iets wil nabestellen, krijg je daarna gewoon een nieuwe rekening. En aan het einde sta je op en neem je de rekening mee naar de ingang van het restaurant waar een balie is om af te rekenen. Ook fijn is dat je nooit fooi zal betalen; niet in restaurants, taxi’s, etc etc. Als je het wisselgeld – hoe klein ook – achterlaat en dan de winkel verlaat, zullen ze je mogelijk zelfs achterna komen om je het ‘vergeten’ bedrag terug te geven.
  • Betalen gebeurd veelal met creditcards en in toch wel veel winkels (zeker de kleinere souvenirwinkeltjes) is enkel betaling met cash toegestaan. Daarnaast gebruiken ze op veel plaatsen de Suica/Pasmo kaart. Een soort chipknip. Op automaten op de stations kun je hier geld op storten (enkel vanuit cash). Daarna kun je hiermee de trein/metro ritten betalen maar dus ook de betalingen in veel winkels zoals bijna alle supermarkten.
  • Autorijden doet men aan de linkerkant van de weg; de bestuurder zit dus ook rechts in de auto. Ook op de stoep wordt door wandelaars veelal links aangehouden.
  • Structuur zie je overal op straat terug. De Japanners staan netjes in een rij te wachten op een taxi bij de stations; netjes in de rij voor de roltrap; wachten op de aangegeven voetjes in de supermarkt voor de eerstvolgende vrije kassa; op treinperrons zijn aparte voorsorteervakken voor de verschillende treinen die op dit perron aankomen. Zodoende sta je dus netjes in een rij met alle mensen die dezelfde trein als jijzelf willen.
  • Op de grotere kruispunten gaan de stoplichten voor alle voetgangers-richtingen tegelijkertijd op groen. Vaak zijn er zelfs zebrapaden die diagonaal het kruispunt oversteken. Voetgangers komen dus echt uit alle richtingen hier! Het bekendste voorbeeld is het kruispunt van Shibuya (Tokio).
  • Japanners zijn stuk voor stuk erg vriendelijk en altijd bereid te helpen. De uitzondering is helaas de hulp aan buitenlanders als ze zelf geen Engels kunnen. Dan gaan ze je echt uit de weg. Op toeristische plaatsen en festivals is het me al vaak gebeurd dat iemand me aanspreekt om gewoon even te vragen waar ik vandaan kom en om weer even Engels te kunnen spreken. Vaak zijn dat mensen die ook een tijdje in het buitenland hebben gewoond. Als ik echter een voorbijganger aanspreek om hulp te vragen krijg ik veelal weinig hulp vanwege de taal. Soms willen ze nog wel maar lijken ze zich uit schaamte toch snel uit de weg te maken. Helaas is het ook in restaurants en hotels niet altijd standaard dat je je in het Engels kan redden. Gelukkig kan op mijn werk hier iedereen goed Engels en kan ik daar wel altijd hulp vragen! Maar ik heb dus wel geleerd om me bij trips buiten Tokio steeds goed voor te bereiden zodat ik me zelfstandig kan redden.  
  • Begroeten en afscheid nemen doen ze hier niet door elkaar te zoenen. Ze schudden de hand en/of buigen vaak meerdere keren voor elkaar. Dit buigen zie je echt veelvuldig terug. Zo buigt ook de treinconducteur elke keer als hij een nieuwe wagon binnenloopt of weer verlaat; een professionele zwemmer als ze het wedstrijdbad verlaten; alle medewerkers in het restaurant als een willekeurige klant het restaurant verlaat; en er zijn nog veel meer voorbeelden op te noemen.
  • De kledingstijl is totaal verschillend. Over het algemeen is er veel zwart. Dat wordt nog versterkt doordat de haarkleur natuurlijk ook al zwart is. Op een treinstation waar het duizelt van de mensen zijn buitenlanders echt eenvoudig op te sporen (en niet enkel omdat ze er torenhoog bovenuit steken trouwens J). Vrouwen dragen veel jurken, maar dragen daaronder ook gewoon nog een broek; of sokken in hun open schoenen. Ook zijn jurken soms erg modelloos; de taille is lang niet altijd zichtbaar ondanks dat bijna alle Japanners een mooie slanke taille hebben. Qua mannen valt me vooral op dat ze ook op zaterdag veelal in pak zijn en dat ze heel vaak een dag tas bij zich dragen, en dus niet met  telefoon en portemonnee in de broekzakken rondlopen.
  • Het is hier enorm veilig. Ondanks dat ik het voor de zekerheid toch maar niet doe, zie ik hier regelmatig mensen hun tas in de trein of restaurant alleen achterlaten om even naar het toilet te gaan. Ik las laatst zelfs een verhaal dat er een miljoenensierraad was gestolen omdat Japanners inmiddels wat naief geworden zijn en zelfs een belangrijk juweel op een beurs in een niet afgesloten kast tentoonstelden. Toen de bewaker een praatje maakte met een mogelijke klant werd achter zijn rug de kast geopend en het sieraad zo eenvoudig gestolen.
  • Plastic....dat is nog wel een ding hier in Japan. In winkeltjes krijg je continue nieuwe plastic tasjes en voedsel zit vaak in meerdere lagen plastic verpakt. Zo kocht ik eens een zakje winegums in de supermarkt waarbij elk individueel snoepje in zijn eigen zakje zat verpakt. Hier is nog aardig wat winst te behalen voor de milieu bewuste shopper.

Voedsel

  • Het liefst eten Japanners de hele dag rijst: ontbijt, lunch en diner. De gerechten worden veelal aangevuld met vis, kip, vlees of eieren. Deze laatste categorien – zelfs de eieren - zijn soms amper verhit geweest. Echter de kwaliteit van het voedsel en de bewaring hiervan is hier van topkwaliteit dus ziek wordt je er niet van.
  • Daarnaast vind je hier overal noodle restaurantjes. Noodles worden koud geservereerd of verwerkt in een hete soep met diverse toevoegingen. De noodles worden met de eetstokjes uit de soep gegeten en daarna wordt de soep opgeslurpt.
  • Japanners houden – net als ik – enorm van (soft)ijs. Overal zijn verkooppunten, en de ijssmaken zijn zeer divers: sinaasappel, groene thee, lychee, etc.
  • Een bekend Japans gerecht is miso soep. Miso is sojabonenpasta. Misosoep wordt hier meestal met eetstokjes en maar zelden met een lepel gegeten. De vaste ingredienten worden met het stokje gegeten en de soep wordt uit de kom gedronken.
  • Souvenirs zijn voor Japanners zelf in de vorm van voedsel. Op alle stations, vliegvelden en toeristische plekken staan kraampjes met verpakte koekjes in mooi versierde doosjes. Als ik met de trein door Japan reis zie ik in de lange afstandstreinen (=shinkansen) op het bagagerek bij diverse reizigers meerdere dozen met deze koekjes. En in het vliegtuig is het nog een stapje erger.

Als ik nog even de tijd neem kan ik dit verhaal nog veel verder aanvullen. Maar voor nu is het wel even genoeg. Mogelijk dat ik het later nog eens wat meer aanvul.

IMG_2856

Foto’s

5 Reacties

  1. Marleen Steenbergen:
    2 november 2019
    Superleuk, die verschillen! En grappig dat je er al aan zo veel gewend bent geraakt!
  2. Aimee:
    2 november 2019
    Leuk om dat allemaal zo op een rijtje te zien hoe anders het daar aan toe gaat. Vooral die beleefdheid en het geduld zou hier wel wat beter kunnen. Hopelijk hebben jij en Ina een leuke tijd gehad samen in Japan.
  3. Inge:
    2 november 2019
    Zeker Aimee. Het was weer een erg mooie reis. Erg bijzonder!
  4. Karin Verheijden:
    2 november 2019
    Heel herkenbaar en inderdaad Inge. Veel positieve dingen ook waar wij als Nederlanders zeker een voorbeeld aan kunnen nemen. Vooral die behulpzaamheid (zonder daar iets voor terug te willen), het elkaar de ruimte geven (en dus ook gewoon wachten totdat je aan de beurt bent) en het feit dat je bijna nergens prullenbakken ziet, maar het toch zo'n verschrikkelijk opgeruimd land is zonder rommel op straat vond ik het fijnste. O en héél opvallend: in de treinen zie je mensen wel op hun mobiel kijken en ermee werken maar niemand voert een telefoongesprek en het geluid van de mobiele telefoons staat uit. Wat een rust daardoor: echt goed! Het zal voor jou zeker niet de laatste keer zijn vermoed ik dat je in Japan zult zijn.
    Bedankt weer voor dit mooie verhaal. Neem je me fijn weer even terug in goede herinneringen.
  5. Inge:
    2 november 2019
    Bedankt voor je aanvullingen Karin. Helemaal waar!!!