10 en 11 aug: Onomichi (Hiroshima prefecture)

Het werd weer eens tijd voor een weekendtripje! Van een collega op kantoor in Tokio kreeg ik de tip naar Onomichi te gaan. Een korte Google sessie die avond had me al snel overtuigd. De foto's lieten mooie natuur met veel water zien. Heerlijk! Via booking.com waren er nog enkele bedden vrij dus dat was ook zo geregeld.

Onomichi is bekend uit de reisgidsen vanwege de Shimanami Kaido: eilandhoppen per fiets. Onomichi ligt aan de rand van het 'vasteland' van Japan (Honshu). Het is omgeven door vele kleine en middelgrote eilanden. Deze middelgrote eilanden zijn met bruggen verbonden en brengen je via 70 km aan weg of fietspad naar een van de hoofdeilanden van Japan: Shikoku. Over deze 70 km route kun je op diverse plekken fietsen huren. Dit was dus een perfecte besteding van mijn eerste dag. Ik huurde mijn fiets vroeg in de ochtend (8u) in Onomichi en vertrok met de ferry naar het 1e eiland: Mukaishima. De route ging eerst door wat bebouwd gebied waarbij ik vooral aan het wennen was aan de fiets en het links rijden op de weg. De route was eenvoudig te volgen want over de gehele afstand van deze fietsroute is een blauwe lijn getrokken over de weg. Na zo'n 10 km kwam ik aan bij de eerste brug: Innoshima bridge. Het vereiste even wat klimwerk (3%) met mijn huis-tuin-en-keuken fiets maar dan was ik op de hoogte van de brug. Omdat dit zo'n bekende toeristische fietsroute is zijn alle voorzieningen echt helemaal prima. Geen gaten in de weg; duidelijke bewegwijzering; genoeg eet- en drinkmogelijkheden onderweg in de vorm van mini-supermarkten en frisdrankautomaten; en bij deze brug was er zelfs een separate fietstunnel gemaakt onder het autowegdek.

Het volgende eiland was Innoshima. Ik had inmiddels besloten om nog het hele traject te fietsen, maar me te houden aan wat de fietsverhuurder me had aangeraden, namelijk om op het 3e eiland de ferry terug naar Onomichi te nemen, waar ik die avond namelijk ook mn bedje in het hostel had gereserveerd. Aangezien dat de tijdsdruk aardig weg nam, besloot ik wat extra sightseeing te gaan doen. Op Innoshima kon dit onder andere door het zien van Mount Shirataki and the 500 Buddha's Disciples. Vrolijk keerde ik linksaf richting Mount Shirataki. Al na 100m besloot ik het fietsen even op te geven, en wandelend deze weg van 1.2km met 13% stijging te nemen. Ik heb denk ik wel vier keer staan uitpuffen en kuiten rekken tot ik eindelijk bij de rotonde was aangekomen. Hier stond tot mijn verbazing nog weinig leuks. Wat ik hier wel zag was een bordje met dat het nog eens 600m met 13% stijging was om naar de top van de berg te gaan. Als je A zegt moet je ook B zeggen, dus daar ging ik weer. Nu echter wel iets wijzer geworden dat 13% stijging met felle zon en 35 graden echt enorm zwaar is, dus ik besloot mijn fiets hier tegen een hek te parkeren en niet helemaal mee te slepen naar boven. Mijn helm hield ik maar gewoon op in de angst dat iemand die misschien toch mee zou nemen :s. Na wederom veel puffen en kuiten rekken kwam ik op de parkeerplaats aan. In de tussentijd hadden ook 2 auto's me ingehaald. Niemand die even stopte om me een lift aan te bieden helaas...… Vanaf deze parkeerplaats had ik al een stukje beloning voor de gedane moeite. De uitzichten waren echt super mooi en je kon rondom het eiland kijken naar o.a. de Innoshima brug waar ik slechts een uur daarvoor nog overheen fietste. Maar de top van de berg was helaas nog steeds niet bereikt. Vanuit hier moest ik nog een tig tal trappen beklimmen. Boven aangekomen kreeg ik netjes een kaart met Engelse toelichting van de Boeddha beelden. Ik heb er geen 500 geteld maar wel heel veel. Er waren enkele grotere beelden en als markering van het pad waren er veel kleine Boeddha's. Ook hier weer geweldige uitzichten over de zee en alle eilanden.

En toen begon de afdaling. Het wandelende stuk was prima te doen, maar helaas had ik ook mijn huis-tuin-en-keuken fiets een deel van de route meegenomen. Deze moest nu dus ook terug. Met piepende remmen gleed ik omlaag. Beneden aangekomen was ik wel weer aardig hersteld van deze inspanning en kon ik mijn normale fietsroute vervolgen. Al snel kwam ik bij de volgende brug, die me naar het 3e eiland - Ikuchijima - zou brengen. Ook hier weer een lichte klim (3%) maar do-able. Op de brug is het uitzicht over al dat water ook echt geweldig. Ik besloot bij Sunset Beach even te stoppen voor een verkoelende shaved ice snack om daarna nog even tot aan de volgende brug - Tatara Ohashi Bridge - te fietsen om daar weer om te draaien, richting de haven voor de ferry terug naar Onomichi.

De man van de fietsverhuur had me erop gewezen dat ik uiterlijk om 17u op de ferry moest zitten, omdat ik anders mijn fiets niet voor 19u (sluitingstijd) bij hem kon inleveren. Het was nu echter pas half 3 dus ik had nog zeeen van tijd. Ik fietste nog een beetje rond in Ikuchijima en besloot om een ferry eerder terug te gaan. Helaas lette ik niet heel goed op en meldde ik me bij de verkeerde haven. Ook zonder mijn Japanse skills en de gebrekkige Engelse skills van de dame van de ferry ticket verkoop, kreeg ik de boodschap door dat ik bij de verkeerde haven stond. De andere haven was niet ver fietsen, maar helaas vertrok de boot daar net te vroeg. Ik kwam de ferry nog wel tegen maar helaas ik was echt net 5 minuten te laat. En in Nederland zou dat misschien nog wel genoeg geweest zijn, maar ja, hier in Japan vertrekt alles echt stipt tip-top op tijd. De volgende ferry was de ferry van 17u. Dan moest ik dus 2 uur minus 5 minuten wachten. Na een snelle rekenfase kwam ik echter tot de conclusie dat ik ook met de fiets terug kon. De directe route was zo'n 35km. Even narekenen, kort even checken met de beentjes, en toen besloten hier voor te gaan. Ook de terugweg was weer erg mooi. Ook omdat ik nu vaak aan de waterkant van de weg fietste waardoor het uitzicht - en het frisse windje - erg aangenaam waren. Rond half 6 was ik weer terug op Onomichi. Helemaal kapot van deze fietstocht van ruim 75 km en vooral ook van de hele dag doorbrengen in de brandende zon. Ik had wel zo'n 7 flesjes water weggedronken en toch geen een toiletstop hoeven maken. Mn shirt kon ik dus wel uitwringen.

De volgende dag heb ik het wat rustiger aan gedaan. Ik ben op Onomichi wat gaan rondwandelen langs de vele tempels en ook daar weer genoten van de mooie uitzichten. De shinkansen (hogesnelheidtrein) bracht met eind van de middag weer in zo'n 4 uurtjes terug naar Tokyo.